Do napisania dla Was kolejnej notatki zbieram się od ładnych kilku dni. Powstrzymują mnie oczywiście piętrzące się obowiązki. Jednak sporo w tych moich powstrzymywaczach jednego konkretnego: rudego, energicznego i radosnego. Na imię mu Beryl i dla niego, chcąc nie chcąc, muszę zawsze znaleźć czas. Dlatego dziś, z przymrużeniem oka, opowiem Wam o tym, co to znaczy mieć psa. 🙂
Poranki i praca
Mieć psa to znaczy wstawać wcześnie – przynajmniej w moim przypadku. Etatowy przydział godzin sam się nie odbębni, a żeby nie wychodzić o zmroku, trzeba zacząć o przyzwoitej porze. Jednak przedtem trzeba wyprowadzić wyżła. Niestety w swej nieograniczonej mądrości zgodziłam się w rozmowach z Drugą Połową Ludzkiej Spółki, że poranne spacery będą moje. Do dziś się zastanawiam, jaki szatański chochlik mi to podpowiedział. Wciąż nie wiem, ale obowiązek spełniać muszę. Dlatego codziennie, przestawiając piątą drzemkę w telefonie, myślę sobie: „Warto. Naprawdę warto. Wstań, a zobaczysz, że warto!”.
Przecież mówię, że warto!
Mieć psa to znaczy średnio dziesięć razy dziennie odwracać się od ekranu komputera, patrzeć tęsknie w okno i zastanawiać się: „Ciekawe, co tam robi piesek. Może właśnie rozwala mi nowy stół/kanapę/łóżko/szafkę? A może właśnie gryzie coś, czym się zakrztusi, i po powrocie do domu zastanę tragedię? A może… może porwali go kosmici?”. Kreatywność psiego właściciela w zakresie tego, co mogło stać się z jego zwierzem podczas nieobecności ludzi, nie zna granic. Często gęsto rzeczony właściciel po powrocie do domu oddycha z ulgą na widok szczęśliwie merdającego ogona i myśli: „Uff, znowu się udało!”.
Popołudnia
Mieć psa to w zasadzie to samo co nie mieć życia towarzyskiego. No przecież nie pójdziesz na piwo ze znajomymi, kiedy w domu czeka czworonóg! Wychodzisz więc z biura i lecisz na autobus czy pociąg na złamanie karku, bo piesek czeka. Może czasem, w swojej ludzkiej naiwności, myślisz nawet, że tylko wysikasz psa i wrócisz do miasta, pogadasz z ludźmi, COŚ ZROBISZ. Rozwieję Twoje wątpliwości: NIE, ponieważ mieć psa znaczy tyle, co „hmmm, pięć minut temu jeszcze mi się chciało, ale teraz to już chcę tylko zakopać się w tym kocu razem z psem i nie wychodzić do wiosny”. Chwilę później stwierdzasz ponadto, że w zasadzie to nie lubisz ludzi. Za to pieski lubisz bardzo.
Szarpiemy owcę
Wieczory
Wieczorem, jak wiadomo, świat tętni życiem. A co robi właściciel psa? Oczywiście wychodzi ze zwierzem na spacer! Jeśli ma szczęście, zgarnia ze sobą sąsiada, tego od psów, i idzie w towarzystwie. Przedziera się przez chaszcze. Niszczy spodnie, zaczepiając się o kolczaste krzaki. Ledwo uchodzi z życiem na zamarzniętych kałużach. Prze jednak do przodu, bo przecież mieć psa to podejmować wyzwania! Cytując klasyka: „w pogardzie mając mrozu szpony tnące oraz słońce”, psiarz wytrwale IDZIE. Spaceruje. Piesek wącha, cieszy się życiem, cudo!
Kontakty z innymi ludźmi
Mieć psa to poznawać ludzi i dzielić ich na kategorie psiarze i nie-psiarze. Ci ostatni wydają się właścicielom psów nieco dziwni, nieco z innej planety. No bo jak można pić kawę bez kłaczka? Dlatego psiarz z psiarzem ochoczo odbywają pasjonujące, wielogodzinne konwersacje, podczas gdy psiarz z nie-psiarzem… Cóż, są oczywiście dla siebie mili, ale psiarz nie może pozbyć się myśli: „na szczęście w domu czeka ktoś, kto NAPRAWDĘ mnie rozumie”.
Porozumienie na sto dwa!
Epilog
Opisane powyżej sytuacje i schematy są oczywiście przedstawione w sposób żartobliwy. 🙂 Mieć psa to przede wszystkim mieć przyjaciela na dobre i na złe. To dowiadywać się o zaufaniu, porozumieniu, odpowiedzialności i wsparciu. Mieć psa to mieć obowiązki, ale i czuć wielką satysfakcję. Mieć psa to odnosić sukcesy, ale i uczyć się na własnych błędach. To wreszcie umieć godzić ze sobą pracę i niezbędny czas dla czworonoga. Ale… tak, mieć psa to również trochę mieć bzika!
Ja widzę to w ten sposób. A Wy? 🙂
Łapa!
Beryl i Spółka
